Bio

Granaathulzen. Hoefijzers. Gespen. Stukjes bril, Ieder jaar als de boeren in Vlaanderen ploegen, vinden ze deze sporen van de Eerste Wereldoorlog. In veel van mijn schilderijen vind je daar afdrukken van terug. Kan schoonheid los van het afstotende bestaan? Die vraag loopt als een rode draad door mijn werk. 

In de jaren na de Eerste Wereldoorlog werd de rode klaproos het symbool voor de gevallenen. De klaproos als fakkeldrager van hoop is op allerlei manieren in mijn werk aanwezig. Een visioen van honderden witte klaprooshuisjes, als witte soldaten, verbeeldt een utopische toekomst waarin er geen vijanden meer zijn. Ik creëerde machines die zwarte draden vervlechten met witte — de verbinding van het donkere onderaardse met het licht van de bovenwereld.

De oorlogsbeelden van de Tweede Wereldoorlog die ik als kind op tv zag hebben een enorme indruk op mij achtergelaten. De leegte in de ogen van mensen achter prikkeldraad. De bergen koffers. Het waren beelden die voor mij niet te bevatten waren. 

Met de angst voor de oorlog is in mijn werk ook het verlangen naar vrede, soms humoristisch verbeeld, alom aanwezig. Zo bestaat een van mijn installaties uit een handreikingsmachinel waaraan witte handschoenen hangen, die uitnodigt om elkaar de hand te reiken.